اختلال نعوظ چیست؟

اختلال نعوظ می تواند نشانه ای از یک وضعیت روحی یا روانی باشد. می تواند باعث استرس، تنش و اعتماد به نفس پایین شود. اختلال نعوظ به عنوان ناتوانی جنسی مردانه نیز شناخته می شود و در مردان در هر سنی رخ می دهد.

زمانی که مرد نتواند نعوظ را برای انجام رابطه جنسی ایجاد کند یا حفظ کند مشکل است. بسیاری از افراد در برخی مواقع تجربه دست اولی با آن دارند. بنابراین، آن را دست کم نگیرید. در این آموزش قصد دارم به شما نشان دهم که در اینگونه مواقع چه کاری باید انجام و چه کارهایی نباید انجام دهید.

اختلال نعوظ در آقایان 3 علت دارد

اختلال نعوظ بخشی از پیری نیست، زیرا مردان جوانی نیز از آن رنج می برند (اگرچه سن یک عامل تاثیرگذار است). این می تواند شرایط را بغرنج کند، اما راه های زیادی برای حل این مشکل وجود دارد.

مردانی وجود دارند که در حال حاضر از تشدید موقتی نعوظ رنج می برند که به دلیل چیزهای زیادی است. با این حال، بسته به علت آن، این فقط از یک ساعت تا چند هفته ادامه دارد. وقتی از نظر ذهنی بسیار خسته هستید، ممکن است دچار ناتوانی موقتی شوید.

یکی دیگر از دلایل این است که در معرض دمای گرم یا سرد قرار گرفته اند. اگر دستگاه تناسلی شما دچار آسیب هایی مانند ضربه شده باشد یا تحت عمل جراحی لگن یا ستون فقرات قرار گرفته اید، ممکن است اختلال نعوظ موقتی رخ دهد.

پزشک چگونه اختلال نعوظ را تشخیص می دهد؟

مواردی وجود دارد که اختلال نعوظ ناشی از مشکلات سلامتی دیگری است که شما از آن بی اطلاع هستید. برای تشخیص اختلال نعوظ معاینه فیزیکی لازم است. پزشک تمام علائم شما را یادداشت می کند و آنها را ارزیابی می کند. او همچنین ممکن است از شما نمونه خون بگیرد تا سطح هورمون مردانه شما را تعیین کند.

او همچنین ممکن است به شما پیشنهاد انجام سونوگرافی دهد تا ببیند که آیا خون به آلت تناسلی شما جریان دارد یا خیر. او همچنین یک روش درمانی برای بررسی فشار عروقی شما انجام خواهد داد. همچنین ممکن است از شما خواسته شود که یک ارزیابی عصبی انجام دهید تا ببینید آیا اعصاب تناسلی شما آسیب دیده یا آسیب دیده است.

نعوظ چگونه کار می کند؟

درون آلت تناسلی پیچ و خم های رگ های خونی وجود دارد که به اتاقک هایی متصل هستند و فضایی شبیه به اسفنج تشکیل می دهند، وقتی مرد تحریک می شود این اتاقک ها به سرعت پُر از خون می شوند و باعث می گردد که آلت تناسلی از جای خود برخاسته و مستقیم رو به جلو بایستد.

نعوظ با تحریک حسی و روانی شروع می شود. در طول تحریک جنسی، پیام های عصبی شروع به تحریک می کنند. تکانه های مغزی و عصب ها باعث می شود که ماهیچه های صاف ریلکس شوند و به خون اجازه جاری شدن و پر کردن فضاهای باز را می دهند.

اختلال نعوظ می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. همانطور که قبلاً گفته شد، ممکن است ناشی از یک وضعیت جسمی زمینه‌ای، یک مشکل روانی یا عاطفی (از جمله مشکلات رابطه)، یک عارضه جانبی دارویی، یک نتیجه از عادات بد مانند سیگار کشیدن، مصرف مواد مخدر، و نوشیدن بیش از حد الکل باشد. یا ترکیبی از هر یک از اینها باشد.

انقباض شریان آلت تناسلی مانع نعوظ می شود و اغلب ناشی از دیابت است، اگرچه می تواند ناشی از مشکل عروق کرونر باشد. در این صورت، تشخیص و درمان صحیح باید در اولویت باشد.

برخی از داروها نیز می توانند باعث اختلال نعوظ شوند. اگر علائمی وجود دارد که ناتوانی شما در انجام نعوظ ناشی از داروهای فعلی شما است، ضروری است که فوراً این موضوع را به پزشک خود ارجاع دهید. اغلب اوقات، پزشک شما یک داروی جایگزین را با مشاوره به شما می دهد.

عادات بد، به ویژه سیگار کشیدن، یکی دیگر از علل شایع مشکلات نعوظ است. سیگاری ها دو بار بیشتر از افراد غیرسیگاری در معرض خطر ابتلا به اختلال نعوظ هستند. نیکوتین ماده ای است که رگ های خونی را منقبض می کند و رگ‌های خونی افراد باید در جایگاه سلامتی قرار گیرند تا به فعالیت‌های قوی و طولانی‌ مدت دست یابند.

الکل همچنین می تواند نعوظ شما را کاهش دهد. علیرغم این باور رایج که نوشیدنی‌هایی مانند شراب می‌توانند شما را در حال و هوای عشق قرار دهند، حقیقت این است که در واقع مانع یک مرد می‌شود. مصرف زیاد نوشیدنی ها نیز می تواند منجر به فشار خون بالا و چاقی شود که اغلب منجر به اختلال در نعوظ می شود. این شریان ها را از گشاد شدن مناسب نگه می دارد، بنابراین خون کافی به بدن منتقل نمی شود. به همین دلیل، افراد نمی توانند به نعوظ مورد نیاز دست یابند و آن را حفظ کنند.

به غیر از الکل، اگر از مصرف آمفیتامین ها، باربیتورات ها، نیکوتین، ماریجوانا، متادون، نیوتین، یا مواد افیونی سوء استفاده می کنید، اینها باید بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر بگذارد که به رگ خونی شما آسیب می رساند.

داشتن یک رابطه دشوار می‌تواند بر نعوظ مرد نیز تأثیر بگذارد. وقتی مردی همیشه مضطرب یا عصبانی است، ذهنش نمی‌تواند روی عشق ورزی با شریک زندگی‌اش تمرکز کند. اگر این دلیل اختلال عملکرد باشد، ممکن است مشاوره یک درمان قابل قبول باشد.

استرس مزمن، خستگی مفرط و افسردگی نیز باعث بروز مشکلاتی می شود. این بر ذهن تأثیر می گذارد و باعث می شود که فرد علاقه خود را به داشتن رابطه جنسی کاملاً از دست بدهد. اختلالات استرسی و اضطرابی مزمن در حدود 20 درصد از کل اختلالات نعوظ مؤثر است و این اختلالات در مردان جوان تر شایع تر است.

6 سوالی که باید درباره اختلال نعوظ از خود بپرسید

از کجا می‌دانید که ناتوانی شما در حفظ یا ایجاد نعوظ یک مشکل روحی است یا جسمی؟ به سوالات زیر پاسخ دهید تا متوجه شوید.

در طول خودارضایی، حفظ نعوظ تا زمان انزال چقدر دشوار است؟
در طول رابطه جنسی، چند وقت یکبار توانستید رابطه جنسی خود ادامه دهید؟
وقتی سعی کردید رابطه جنسی داشته باشید، چقدر برای شما رضایت بخش بود؟
وقتی با تحریک جنسی فعالیت می‌کردید، چقدر برای دخول به همسرتان سخت بود؟
اعتماد به نفس خود را که می توانید نعوظ داشته باشید و حفظ کنید، چگونه ارزیابی می کنید؟
در طول آمیزش جنسی، حفظ رابطه جنسی شما چقدر سخت بود؟

انواع نشانه ها و عوامل خطر اختلال نعوظ

بارزترین علامت اختلال نعوظ، ناتوانی مرد در داشتن و حفظ نعوظ به اندازه کافی برای لذت بردن از فعالیت جنسی است. تفاوت آن با انزال زودرس این است که یک مرد همیشه در ایجاد نعوظ مشکل دارد.

افراد ممکن است هر از گاهی در نعوظ کامل دچار مشکل شوند یا به تدریج رایج تر یا منظم تر شوند. گاهی اوقات تجربه آن سرنخی است که این وضعیت چندان شدید نیست و ممکن است فرد فقط به استراحت بیشتری نیاز داشته باشد. در حالی که به کندی رشد می کند، ممکن است نشانه بیماری دیگری مانند بیماری قلبی، دیابت یا مولتیپل اسکلروزیس باشد. در صورت بروز مکرر، باید فوراً با پزشک مشورت کنید.

انواع مختلفی از اختلال نعوظ وجود دارد، اما به طور کلی می توان آنها را به دو بخش دسته بندی کرد: فیزیولوژیکی و روانشناختی. اختلال نعوظ فیزیولوژیکی معمولاً به دلیل یک بیماری زمینه‌ای ایجاد می‌شود، در حالی که اختلال نعوظ معمولی با ذهن ارتباط دارد. حدود 80% تا 90% از اختلالات نعوظ به لحاظ فیزیولوژیکی طبیعی هستند.

مردان مبتلا به بیماری‌هایی که بر عروق، قلب، کلیه‌ها و کبد تأثیر می‌گذارند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال نعوظ هستند. سایر عوامل خطر عبارتند از: سوء مصرف مواد مخدر، چاقی، سیگار کشیدن، استرس و جراحی. عامل خطر متداول سن است، زیرا وقتی بزرگ می‌شوید، بدن شما به همان اندازه که قبلاً ترشح می‌کرد، تستوسترون آزاد نمی‌کند، که بعد از آن کاهش جنسی شما را به دنبال دارد.

بدن شما به اندازه قبل با وجود چربی بیشتر، فشار خون بالا و کلسترول بالا که در ابتلا به اختلال نعوظ نقش دارند، فعال نیست. مردان 50 ساله و بالاتر نیز مستعد شرایط اورژانسی هستند، اما مردان 70 و 80 ساله نیز وجود دارند که هنوز از زندگی جنسی فعال لذت می برند.